Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Zagrożenia dla lasów podzielone zostały na trzy grupy: 1. biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne); 2. abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury); 3. antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Ważnym jest aby wcześnie istniejące zagrożenie rozpoznać i podjąć działania ograniczające ich negatywny wpływ na drzewostany

Zagrożenia biotyczne


9149ha, tj. 45 proc. powierzchni leśnej Nadleśnictwa Wipsowo, stanowią drzewostany założone na gruntach porolnych. Zagrożone są one zarówno przez grzyby ( opieńkę oraz hubę korzeniową), jak i szkodniki wtórne (cetyńce, przypłaszczek granatek, korniki św) Aby ograniczyć rozprzestrzeniania się tych patogenów stosujemy  metody biologiczne (zabezpieczanie pniaków preparatem PG IBL – Phlebia gigantea) oraz poprzez wczesne  usuwanie porażonych i zasiedlonych drzew.

W ochronie lasu przed owadami na terenie Nadleśnictwa Wipsowa istotne znaczenie ma ochrona świerka przed kornikiem drukarzem.

Ze względu na duży udział drzewostanów świerkowych - 18% ochrona przed tymi szkodnikami polega głównie na: wyznaczaniu, terminowym usuwaniu i wywożeniu z lasu drzew zasiedlonych, utylizacji resztek poeksploatacyjnych (gałęzi, kory) powstałych podczas pozyskiwania drzew zasiedlonych, terminowym wywozie pozyskanego drewna z lasu, a w razie jego pozostawania w lesie w okresie wiosennym i letnim – korowaniem i wykładaniem pułapek wabiących.

Ważnym zagadnieniem jest również monitorowanie zagrożeń  przed szkodnikami pierwotnymi (liściożernymi), takimi jak brudnica mniszka, strzygonia choinówka, poproch cetyniak, boreczniki i zawodnica świerkowa. W tym celu prowadzone są różne prace prognostyczne, np. liczenie samic brudnicy mniszki podczas przejścia przez zagrożone drzewostany w czasie kulminacji rójki, jesienne poszukiwania zimujących stadiów szkodników sosny czy kontrola występowania szkodników korzeni.       

Starsze drzewostany iglaste narażone są na szkody od szkodników wtórnych (uszkadzających drewno) takich jak cetyńce, korniki i przypłaszczek granatek. Ochrona przed tymi szkodnikami polega głównie na: wyznaczaniu, terminowym usuwaniu i wywożeniu z lasu drzew zasiedlonych, utylizacji resztek poeksploatacyjnych (gałęzi, kory) powstałych podczas pozyskiwania drzew zasiedlonych, terminowym wywozie pozyskanego drewna z lasu, a w razie jego pozostawania w lesie w okresie wiosennym i letnim – korowaniem i wykładaniem pułapek wabiących.

Bardzo ważnymi sprzymierzeńcami leśnika w walce z nadmiernym rozmnożeniem się szkodliwych owadów są ptaki. Aby poprawić ich warunki bytowania pozostawiamy drzewa dziuplaste oraz wywieszamy w lasach budki lęgowe. W okresie zimowym wykładamy dla ptaków karmę.
 
Duże znaczenie gospodarcze mają szkody powodowane przez zwierzynę płową (jeleń, sarna, łoś), którym zapobiega się w uprawach przez grodzenie, smarowanie repelentami oraz zabezpieczanie  mechaniczne. Zimą podczas wykonywania pielęgnacji młodników i drzewostanów pozostawia się zwierzynie do zgryzienia ścięte drzewa na dwa – trzy tygodnie, co znacznie ogranicza spałowanie młodników.


Szkody abiotyczne

Lasy Nadleśnictwa Wipsowo często dotykane są klęskami spowodowanymi przez huraganowe wiatry, okiść śniegową. Z tego powodu usunięto w ostatnich nastepujące ilości wywrotów i złomów:

- 2022 rok - 41 478 m3

- 2021 rok - 6949 m3

- 2020 rok - 8278 m3

- 2019 rok - 7296 m3

- 2018 rok - 6872 m3

Często szkody są tak duże,  ze dochodzi do całkowitych wylesień i konieczność jest ponownego odnowienia powierzchni.

 

Zagrożenia antropogeniczne

Lasy Nadleśnictwa Wipsowo zaliczono do III kat. zagrożenia pożarowego . Największe natężenie występowania pożarów występuje wczesną wiosną, z powodu wypalania traw, oraz latem, ze względu na wysokie temperatury powietrza i niską wilgotność ściółki. Dopiero jesienią zagrożenie pożarowe znacznie się zmniejsza.  Straty powstałe w wyniku pożarów często są niewymierne. W płomieniach giną liczne gatunki fauny i flory łąkowej i leśnej, następuje zubożenie przyrody.

Do obszarów o potencjalnie największym zagrożeniu pożarowym należą lasy bezpośrednio przyległe do terenów masowego wypoczynku w pobliżu jeziora Dadaj (leśnictwa Wipsur i Ramsowo).

Bardzo ważnym czynnikiem kształtującym zagrożenie pożarowe w poszczególnych porach roku są warunki meteorologiczne, takie jak: opady atmosferyczne, prędkość i kierunek wiatru, natężenie promieniowania słonecznego, temperatury powietrza i wilgotności powietrza. W sezonie palności codziennie określany jest stopień zagrożenia pożarowego, podawany na godz. 9.00  i 13.00.

Przez tereny leśne nadleśnictwa przebiegają szlaki komunikacyjne – drogi  oraz linia kolejowa, co przyczynia się do zwiększenia zagrożenia pożarowego. Przy torach utrzymywane są pasy przeciwpożarowe typu C.


Największe zagrożenie pożarowe na terenach leśnych spowodowane jest jednak nieprzestrzeganiem przepisów przeciwpożarowych przez ludzi przebywających w lesie. Z ustawy o lasach wynika m.in., że w lasach i 100 metrów od nich nie można używać otwartego ognia.

Dzięki obserwacji lasów z wież przeciwpożarowych możemy bardzo szybko zlokalizować zagrożenie


Nadleśnictwo Wipsowo posiada system ochrony przeciwpożarowej złożony z punktu alarmowo-dyspozycyjnego w biurze nadleśnictwa oraz 2 wież przeciwpożarowych .

W okresie wysokiego zagrożenia pożarowego organizowane są także patrole samochodowe.

Nadleśnictwo wyposażone jest też w sprzęt do gaszenia pożarów. Na terenie nadleśnictwa zlokalizowana jest sieć punktów czerpania wody oraz dojazdów pożarowych w celu zaopatrzenia wodnego samochodów gaśniczych. Posiadamy też dobrze zorganizowaną łączność bezprzewodową w celu szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia pożaru.

 


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

hodowla lasu

hodowla lasu

Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych.

Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.

Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.

W Nadleśnictwie Wipsowo odnowienia obejmują rocznie ok. 170 ha. Bierzemy także udział w programie zwiększenia lesistości poprzez sporządzanie planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych - z każdym rokiem zalesiają oni coraz większe tereny.

Odnowienia można podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie.

Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są kierowane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion, oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dnia lasu dochodziła odpowiednia ilość światła.

W Nadleśnictwie Wipsowo odnowienia obejmują rocznie ok. 170ha w tym naturalne ok. 20 ha.

Corocznie  Nadleśnictwo Wipsowo pielęgnuje ok. 540 ha gleby w uprawach leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów wśród drzewek. Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczenia wczesne w okresie uprawy, czyszczenia późne w okresie młodnika, trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.

Czyszczenia wczesne wykonujemy corocznie na obszarze 220 ha, czyszczenia późne - 250 ha.