Wydawca treści
LASY O SZCZEGÓLNYCH WALORACH PRZYRODNICZYCH
Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych oraz ekosystemy referencyjne
Zgodnie z ,,Kryteriami wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (High Conservation Value Forests) w Polsce” lasy o szczególnych walorach przyrodniczych są przyporządkowane do poszczególnych kategorii:
HCVF 1. Lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych
HCVF 1.1. Obszary chronione
HCVF 1.1. a Lasy w rezerwatach - do tej kategorii należy rezerwat przyrody Zabrodzie. Zasady FSC stanowią, że każde działanie dotyczące wymienionych obiektów musi wynikać z potrzeb ochrony przyrody. Na terenie rezerwatu dopuszczalne są jedynie zabiegi zapisane w planie ochrony rezerwatu lub uzgodnione z regionalnym konserwatorem przyrody. W stosunku do rezerwatu przyrody nie mogą być uwzględniane potrzeby gospodarcze.
HCVF 1.1.b Lasy w parkach krajobrazowych
HCVF 1.2. Ostoje zagrożonych i ginących gatunków - do tej kategorii zaliczono powierzchnie, na których występują zwierzęta (ptaki) objęte ochroną strefową. Na obszarze Nadleśnictwa odnotowano występowanie czterech gatunków ptaków objętych tą formą ochrony, wymienionych jednocześnie w załączniku I do Dyrektywy Ptasiej. Są to: orlik krzykliwy - 13 stanowisk, bielik 8 stanowisk, sóweczka - I stanowisko, bocian czarny - 2 stanowiska.
HCVF 2. Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej
HCVF 3. Ekosystemy skaranie rzadkie, ginące lub zagrożone ekosystemy
HCVF 3.1. Ekosystemy skrajnie rzadki i ginące, marginalnie z punktu widzenia gospodarki leśnej - Nadleśnictwo Wipsowo obejmuje jedynie niewielką część obszaru mającego znaczenie dla Wspólnoty Ostoja Piska PLH280048. Na gruntach Nadleśnictwa położonych w zasięgu tego obszaru, nie stwierdzono występowania siedlisk przyrodniczych, wymienionych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. Jednak do kategorii HCVF 3.1. zaliczono zinwentaryzowane na terenie Nadleśnictwie powierzchnie obejmujące siedlisk borów i lasów bagiennych (91DO).
Obr. Purda Leśna: 15214, 153i, 154j, 161c, 162Af, 163c, 168k, 169c, 17111, 178f, 180a,
205b,i, 237c - powierzchnia łączna 22,53 ha.
Obr. Sadłowo Il: 1021, 128m, 192j, 206c - powierzchnia łączna 6,99 ha. Obr. Wipsowo: 2c, 62h, 63d, 64c,f, 68c, 138a, 153k, 225g,k, 226f,g,i - powierzchnia łączna 28,73 ha.
HCVF 3.2. Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy, lecz w Polsce pospolitsze i występujące wielkoobszarowo, stanowiące ważne obszary gospodarki leśnej .Do tej kategorii włączono:
- 9130 - żyzne buczyny,
- 9170 - grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny,
- 91EO - łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe,
- 91FO - łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe,
- 7110 - torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą
- 7140 - torfowiska przejściowe i trzęsawiska.
HCVF 4. Lasy pełniące funkcje w sytuacjach krytycznych
HCVF 4.1. Lasy wodochronne
HCVF 4.2. Lasy glebochronne
HCVF 5. Lasy zaspokajające fundamentalne potrzeby lokalnej społeczności - kategoria niw ma zastosowania w warunkach Polski
HCVF 6. Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności
W Nadleśnictwie Wipsowo lasy HCVF oraz ekosystemy referencyjne wyznaczano w oparciu o Zarządzenie nr 22 Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie z dnia 26 kwietnia 2019 r. w sprawie funkcjonowania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych – HCVF (High Conservation Value Forests) oraz ekosystemów referencyjnych na terenie RDLP w Olsztynie oraz ,,Kryteria wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (High Conservation Value Forests) w Polsce”.
Zestawienie poszczególnych kategorii lasów HCVF oraz ekosystemów referencyjnych (stan na dzień 18.02.2021r.):
Kategoria HCVF |
Kategoria |
Powierzchnia [ha] |
HCVF 1.1.a |
Obszary chronione w rezerwatach przyrody |
27,01 |
HCVF 1.2. |
Ostoje zagrożonych i ginących gatunków |
1021,53 |
HCVF 2. |
Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej |
15,27 |
HCVF 3.1. |
Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące, marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej |
57,29 |
HCVF 3.2. |
Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy |
353,63 |
HCVF 4.1. |
Lasy wodochronne |
1100,21 |
HCVF 4.2. |
Lasy glebochronne |
34,19 |
HCVF 6. |
Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności |
1,76 |
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
hodowla lasu
hodowla lasu
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.
W Nadleśnictwie Wipsowo odnowienia obejmują rocznie ok. 170 ha. Bierzemy także udział w programie zwiększenia lesistości poprzez sporządzanie planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych - z każdym rokiem zalesiają oni coraz większe tereny.
Odnowienia można podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie.
Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są kierowane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion, oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dnia lasu dochodziła odpowiednia ilość światła.
W Nadleśnictwie Wipsowo odnowienia obejmują rocznie ok. 170ha w tym naturalne ok. 20 ha.
Corocznie Nadleśnictwo Wipsowo pielęgnuje ok. 540 ha gleby w uprawach leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów wśród drzewek. Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczenia wczesne w okresie uprawy, czyszczenia późne w okresie młodnika, trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.
Czyszczenia wczesne wykonujemy corocznie na obszarze 220 ha, czyszczenia późne - 250 ha.