Asset Publisher Asset Publisher

LASY O SZCZEGÓLNYCH WALORACH PRZYRODNICZYCH

Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych oraz ekosystemy referencyjne

 

Zgodnie z ,,Kryteriami wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (High Conservation Value Forests) w Polsce” lasy o szczególnych walorach przyrodniczych są przyporządkowane do poszczególnych kategorii:

HCVF 1. Lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych

HCVF 1.1. Obszary chronione

HCVF 1.1. a Lasy w rezerwatach - do tej kategorii należy rezerwat przyrody Zabrodzie. Zasady FSC stanowią, że każde działanie dotyczące wymienionych obiektów musi wynikać z potrzeb ochrony przyrody. Na terenie rezerwatu dopuszczalne są jedynie zabiegi zapisane w planie ochrony rezerwatu lub uzgodnione z regionalnym konserwatorem przyrody. W stosunku do rezerwatu przyrody nie mogą być uwzględniane potrzeby gospodarcze.

HCVF 1.1.b Lasy w parkach krajobrazowych

HCVF 1.2. Ostoje zagrożonych i ginących gatunków - do tej kategorii zaliczono powierzchnie, na których występują zwierzęta (ptaki) objęte ochroną strefową. Na obszarze Nadleśnictwa odnotowano występowanie czterech gatunków ptaków objętych tą formą ochrony, wymienionych jednocześnie w załączniku I do Dyrektywy Ptasiej. Są to: orlik krzykliwy - 13 stanowisk, bielik 8 stanowisk, sóweczka - I stanowisko, bocian czarny - 2 stanowiska.

HCVF 2. Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej

HCVF 3. Ekosystemy skaranie rzadkie, ginące lub zagrożone ekosystemy

HCVF 3.1. Ekosystemy skrajnie rzadki i ginące, marginalnie z punktu widzenia gospodarki leśnej - Nadleśnictwo Wipsowo obejmuje jedynie niewielką część obszaru mającego znaczenie dla Wspólnoty Ostoja Piska PLH280048. Na gruntach Nadleśnictwa położonych w zasięgu tego obszaru, nie stwierdzono występowania siedlisk przyrodniczych, wymienionych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. Jednak do kategorii HCVF 3.1. zaliczono zinwentaryzowane na terenie Nadleśnictwie powierzchnie obejmujące siedlisk borów i lasów bagiennych (91DO).

Obr. Purda Leśna: 15214, 153i, 154j, 161c, 162Af, 163c, 168k, 169c, 17111, 178f, 180a,

205b,i, 237c - powierzchnia łączna 22,53 ha.

Obr. Sadłowo Il: 1021, 128m, 192j, 206c - powierzchnia łączna 6,99 ha. Obr. Wipsowo: 2c, 62h, 63d, 64c,f, 68c, 138a, 153k, 225g,k, 226f,g,i - powierzchnia łączna 28,73 ha.


HCVF 3.2. Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy, lecz w Polsce pospolitsze i występujące wielkoobszarowo, stanowiące ważne obszary gospodarki leśnej .Do tej kategorii włączono:

- 9130 - żyzne buczyny,

- 9170 - grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny,

- 91EO - łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe,

- 91FO - łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe,

- 7110 - torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą

- 7140 - torfowiska przejściowe i trzęsawiska.

HCVF 4. Lasy pełniące funkcje w sytuacjach krytycznych

HCVF 4.1. Lasy wodochronne

HCVF 4.2. Lasy glebochronne

HCVF 5. Lasy zaspokajające fundamentalne potrzeby lokalnej społeczności - kategoria niw ma zastosowania w warunkach Polski

HCVF 6. Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności


W Nadleśnictwie Wipsowo lasy HCVF oraz ekosystemy referencyjne wyznaczano w oparciu o Zarządzenie nr 22 Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie z dnia 26 kwietnia 2019 r. w sprawie funkcjonowania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych – HCVF (High Conservation Value Forests) oraz ekosystemów referencyjnych na terenie RDLP w Olsztynie oraz ,,Kryteria wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (High Conservation Value Forests) w Polsce”.

Zestawienie poszczególnych kategorii lasów HCVF oraz ekosystemów referencyjnych (stan na dzień 18.02.2021r.):

 

Kategoria HCVF

Kategoria

Powierzchnia [ha]

HCVF 1.1.a

Obszary chronione w rezerwatach przyrody

27,01

HCVF 1.2.

Ostoje zagrożonych i ginących gatunków

1021,53

HCVF 2.

Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej

15,27

HCVF 3.1.

Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące, marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej

57,29

HCVF 3.2.

Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy

353,63

HCVF 4.1.

Lasy wodochronne

1100,21

HCVF 4.2.

Lasy glebochronne

34,19

HCVF 6.

Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności

1,76

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Zasoby leśne

Zasoby leśne

Zasięg terytorialny Nadleśnictwa Wipsowo wynosi 727,33 km2. Powierzchnia ogólna Nadleśnictwa, w dniu 01 stycznia 2018 roku, wynosi 22.143,79 ha, w tym powierzchnia leśna 20.906,98 ha, grunty związane z gospodarką leśną 615,36 ha. Uwzględniając powierzchnię lasów niepaństwowych lesistość w zasięgu administracyjnym nadleśnictwa wynosi 29,6%. Średni wiek drzewostanów wynosi 55 lat.

Fot. P. Gołębiewski

Typ siedliskowy lasu

Największą powierzchnię w Nadleśnictwie Wipsowo zajmuje Lśw (38,03%), następnie
LMśw (30,13%) i BMśw (17,46%).

Siedliska borowe zajmują 22,24%, lasowe 73,37%, a olsowe 4,39% powierzchni leśnej
Nadleśnictwa.

Udział miąższościowy gatunków panujących 

Głównymi gatunkami drzew na terenie nadleśnictwa są gatunki iglaste, z dominującym udziałem sosny, modrzewia i świerka. Coraz większy udział zaczynają stanowić gatunki drzew liściastych, szczególnie gatunki takie jak: brzoza, dąb, olsza.

Produkcyjność gatunków lasotwórczych

Klimat pojezierny przejściowy z zauważalnym wpływem klimatu kontynentalnego sprawia, iż na terenie naszego nadleśnictwa gatunki drzew iglastych charakteryzują się dużym przyrostem miąższości oraz wysoką jakością hodowlaną. Dominującym gatunkiem jest świerk, sosna i modrzew. Wśród gatunków liściastych największym przyrostem odznaczają się gatunki drzew szybko rosnących (brzoza, topola) oraz grab.

Udział drzewostanów w klasach wieku

Średni wiek drzewostanów w Nadleśnictwie Wipsowo wynosi 55 lat. W lasach nadleśnictwa Wipsowo zauważalny jest korzystny trend zrównywania się udziału poszczególnych klas wieku. Na uwagę zasługuje również zwiększanie się powierzchni lasów w najstarszej klasie wieku (+160 lat).